Η Λάρισα να στείλει γυναίκα βουλευτή της αριστεράς στη Βουλή

Ημερομηνία δημοσίευσης στην εφημερίδα ΑΥΓΗ: 29/09/2009

"Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έκανε ουσιαστική αντιπολίτευση στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική και υπερασπίστηκε τα συμφέροντα των πολιτών και του τόπου" υπογραμμίζει η Ιλεάνα Σακκά, υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στον νομό Λάρισας.

“Η εμπεριστατωμένη τοποθέτηση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σ’ όλα τα νομοσχέδια και οι εξειδικευμένες προτάσεις τους ικανοποιούσαν σημαντικά αιτήματα των πολιτών και των κινημάτων, όπως και ο όγκος παρεμβάσεων στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου”, προσθέτει σε δήλωσή της επικαλούμενη την εξάχρονη εμπειρία της ως συνεργάτιδας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.

Η Ιλ. Σακκά συμμετέχει ως ενεργή πολίτης στα κοινωνικά κινήματα, ενώ τώρα δραστηριοποιείται από τη θέση του αντιπροέδρου του Πολιτικού Συνδέσμου Γυναικών, του οποίου ιδρυτικός στόχος είναι η ανάδειξη γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων.

“Θεωρώ ότι οι γυναίκες πρέπει να διεκδικούμε τη συμμετοχή μας στα κοινά και την ανάδειξή μας σε θέσεις ευθύνης. Εξ άλλου οι γυναίκες που λειτουργούμε στις γυναικείες οργανώσεις δεν βολευόμαστε με τον τρόπο που ασκείται η πολιτική σήμερα. Διεκδικούμε μία άλλη ποιότητα στην άσκηση της πολιτικής. Διεκδικούμε την επανάκτηση της χαμένης αξιοπρέπειας, του ήθους και του πολιτικού πολιτισμού”.

Στόχος της υποψήφιας βουλευτού είναι ο νομός Λάρισας “να στείλει βουλευτή στο Εθνικό Κοινοβούλιο στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου και να είναι γυναίκα”.

Τα ασφαλιστικά δικαιώματα δεν είναι μόνο σύνταξη, είναι και υγειονομική περίθαλψη.

Ψηφίστηκε στη Βουλή από τη κυβερνητική πλειοψηφία μόνο το πολύκροτο Σχ/ν για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, όπως διατείνονταν η κυβέρνηση.
Είναι όμως ασφαλιστική μεταρρύθμιση, για ποιόν και σε βάρος ποιών;
Είναι ασφαλιστική μεταρρύθμιση σε όφελος των εργοδοτών, μαζί και του κράτους-εργοδότη και σε βάρος των εργαζομένων, των μοναδικών μέχρι σήμερα χρηματοδοτών του ασφαλιστικού συστήματος.
΄Ερχεται το κράτος ως τρίτο, δήθεν, μέρος να ρυθμίσει τα των εργοδοτών και εργαζομένων «για να διορθωθεί η κατάσταση, να αποκατασταθούν τα οικονομικά των ταμείων και να έχουν σύνταξη και οι μελλοντικοί συνταξιούχοι (άνδρες και γυναίκες)».
Δεν συμφέρει, όμως, στο κράτος να ενημερώσει ότι δεν πρόκειται για νοικοκύρεμα αλλά για συνέχιση της ληστείας που υπόκεινται τα ταμεία των εργαζομένων από την ίδρυσή τους μέχρι σήμερα.
Γιατί δεν μπορεί να παραδεχθεί το ίδιο το κράτος ότι είναι ο κύριος ληστής των ταμείων. Είτε γιατί διαχειρίζεται την περιουσία που συσσώρευσαν τα ταμεία με τις διορισμένες διοικήσεις για να καλύπτει άλλες κομματικές ψηφοθηρικές ανάγκες (προβληματικές επιχειρήσεις, εθελουσία έξοδος χιλιάδων εργαζομένων, πρόωρη συνταξιοδότηση μακροχρόνια ανέργων, συνταξιοδότηση διαφόρων ομάδων) χωρίς να καταβάλλει τίποτα από τον κρατικό προϋπολογισμό, είτε με νόμο παρεμβαίνει σε υγιή και αυτοδιοικούμενα ταμεία για να ληστέψει τα αποθεματικά τους και να λύσει προβλήματα ελλειμματικών ταμείων.
΄Όμως χιλιάδες εργαζόμενοι/-ες συνεισέφεραν στα ταμεία τους στον εργασιακό τους βίο, υπολογίζοντας σε μία αξιοπρεπή διαβίωση στη διάρκεια του υπόλοιπου της ζωής τους.
Και λέω αξιοπρεπή διαβίωση και όχι σύνταξη, γιατί οι εισφορές των εργαζομένων τροφοδοτούν όχι μόνο τους κλάδους συνταξιοδότησης αλλά και τους κλάδους υγείας, που επιτρέπουν στους συνταξιούχους μία αξιοπρεπή ζωή και όχι επαιτεία από τα παιδιά τους η τους συνανθρώπους τους.

Οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις δεν λήστεψαν μόνο τους κλάδους συνταξιοδότησης, αλλά και τους κλάδους υγείας με τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν.
Κλάδοι υγείας που πριν αρκετά χρόνια ήταν πλεονασματικοί.
Χαρακτηριστικά ο κλάδος υγείας του ΙΚΑ από πλεονασματικός πριν μερικά χρόνια, κατέστη σήμερα ελλειμματικός.
Αιτία δεν είναι μόνο η υποχρηματοδότηση, αλλά η προκλητή ζήτηση παραϊατρικών εξετάσεων, εξειδικευμένων εξετάσεων υψηλής τεχνολογίας, η κατάργηση της λίστας φαρμάκων, η μη εφαρμογή της νομοθεσίας για την υγεία, υγιεινή και ασφάλεια στην εργασία και οι οικονομικές επιπτώσεις στα ταμεία από τα εργατικά ατυχήματα και τις επαγγελματικές ασθένειες.
Ήδη σχετικά δημοσιεύματα ανεβάζουν πάνω από 30% την αύξηση των δαπανών υγείας των ταμείων, λόγω της κατάργησης της λίστας φαρμάκων και της ανεξέλεγκτης ανατίμησης των φαρμακευτικών σκευασμάτων.
Παρ’ ότι στον τελευταίο νόμο για το φάρμακο η κατάργηση της λίστας συνοδεύτηκε από ρήτρα επιστροφής από τις φαρμακευτικές εταιρείες ενός ποσοστού από το τζίρο τους στα ασφαλιστικά ταμεία, η κυβέρνηση δεν πήρε μέτρα για τη τήρηση της ρήτρας και μέχρι το 2006 μόνο από το ΙΚΑ οι εταιρείες είχαν αποσπάσει πάνω από 90 εκατομ. ευρώ (ο διοικητής του ΙΚΑ υπολόγιζε το ποσόν στο ύψος των 70 εκατομ. Ευρώ).
Δημοσιεύματα, που σχετίζονταν με το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού του 2007, ανέφεραν ότι οι δαπάνες των κλάδων υγείας των ταμείων ακολουθούν συνεχώς ανοδική πορεία και με δεδομένο ότι οι φαρμακευτικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά 40% τον τελευταίο χρόνο, οι απώλειες των ταμείων υπολογίζονταν σε 2,5 δισ. Ευρώ.

Αν σ’ αυτά προστεθούν και η επιβάρυνση από το κόστος των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών, η εικόνα για το μεγαλύτερο ασφαλιστικό φορέα είναι ζοφερή.
Κόστος που περιλαμβάνει το σύνολο της δαπάνης που συνεπάγεται ένα εργατικό ατύχημα. Νοσήλια, φάρμακα, φυσικοθεραπείες, αποκατάσταση, βοηθήματα, αναπηρικές συντάξεις που, ενδεχομένως, θα απαιτηθεί να δοθούν σε κάποιους που καθίστανται ανίκανοι για εργασία.
Για το κόστος των επαγγελματικών ασθενειών, που αρκετές φορές προκαλούν αναπηρία και κατ’ επέκταση χορήγηση αναπηρικής σύνταξης δεν υπάρχει εκτίμηση, αφού δεν εφαρμόζεται ο τρόπος καταγραφής τους.
Συνεπώς, πρόκειται για ανεργία, για ανθρώπους που παύουν να είναι ικανοί για εργασία. Πρόκειται για απώλεια εισφορών, για ένα ευρύ φάσμα παρενεργειών, οι οποίες πλήττουν, πρώτα, τον ίδιο τον εργαζόμενο. Δεύτερος, όμως, μεγάλος ζημιωμένος είναι τα ασφαλιστικά ταμεία.
Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας υπολογίζει ότι το κόστος για την κοινωνία, από τα εργατικά ατυχήματα, με την ευρύτερη έννοια, υπερβαίνει το 3% του εθνικού εισοδήματος παγκόσμια.
Για την Ελλάδα σχετικοί υπολογισμοί αναφέρουν ότι το κόστος αυτό ξεπερνάει το 2% του ΑΕΠ και ειδικά για τα ασφαλιστικά ταμεία ενδεχομένως το κόστος αυτό υπερβαίνει το 1 δίς ευρώ το χρόνο,

Γιατί καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν προώθησε νομοθετική ρύθμιση για τη δημιουργία κλάδου ασφάλισης επαγγελματικού κινδύνου με ύψος ασφαλίστρου ανάλογα με την επικινδυνότητα εργασιών μιας επιχείρησης.

Γιατί καμία κυβέρνηση δεν υποχρέωσε το κράτος-εργοδότη να καταβάλλει ασφαλιστικές εισφορές για τους εργαζόμενους/-ες σ’ αυτό.

Ακόμα και η δημιουργία του Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου (ΟΠΑΔ) στήθηκε στον αέρα, αφού το σύνολο των εισφορών των δημοσίων υπαλλήλων διοχετεύεται στον κρατικό προϋπολογισμό και όχι στο ταμείο.
Μάλιστα υποκριτικά το Υπουργείο Οικονομικών διατείνεται ότι αν δεν επιχορηγήσει τον ΟΠΑΔ δεν μπορεί να λειτουργήσει. Αρνείται να αποδεχθεί ότι χειρίζεται εν λευκώ τις εισφορές των δημοσίων υπαλλήλων και αποφασίζει να δώσει ψίχουλα στον ΟΠΑΔ για να ικανοποιήσει κάποιες από τις οφειλές του, όταν σταματά η χορήγηση φαρμακευτικών σκευασμάτων και κινητοποιούνται οι φαρμακοποιοί.
Γι ’ αυτό είναι καθημερινά τα φαινόμενα καταταλαιπώρισης των ασφαλισμένων στις υπηρεσίες υγείας και η τελική προσφυγή στον ιδιωτικό τομέα υγείας, όπου οι δαπάνες με βάση τελευταία στοιχεία εκτοξεύθηκαν στο 65%.
Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, τα συνδικάτα περιόρισαν μονόπλευρα τις μελέτες τους στο ύψος των συντάξιμων αποδοχών και άφησαν στο απυρόβλητο τους κλάδους υγείας των ταμείων, όπου γίνεται το μεγάλο φαγοπότι.
΄Εστω και καθυστερημένα, τα συνδικάτα σφαιρικά πρέπει να δουν το ασφαλιστικό και όχι μονόπλευρα. Να εντάξουν στη συζήτηση και τη διεκδίκηση τους κλάδους υγείας των ταμείων και να αναδείξουν τα προβλήματα.
Διαφορετικά στα επόμενα χρόνια υπηρεσίες υγείας θα παρέχουν μόνο οι ασφαλιστικές εταιρείες και ο ιδιωτικός τομέας υγείας με πολλαπλές οικονομικές, και όχι μόνο, συνέπειες για τους πολίτες αυτής της χώρας.
Ο πλούτος που έχει παραχθεί στα ασφαλιστικά ταμεία είναι κόποι ζωής χιλιάδων εργαζομένων, είναι απόρροια πολύχρονων εργατικών αγώνων σε δύσκολους καιρούς, που σημαδεύτηκαν από το αίμα δεκάδων αγωνιστών/-ιών και δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο όνομα των μελλοντικών γενιών να συνεχίσει να αποτελεί εύκολη λεία κυβέρνησης και κεφαλαίου.

Ιλεάνα Σακκά, υγειονομικός, εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ στο ΣΥΑΕ.

Προτάσεις για τα Βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα

Ο θεσμός των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ)περιέχεται στο άρθρο 104 του Κανονισμού του ΙΚΑ του 1951. Ο θεσμός ίσχυσε με στόχο τη στοιχειώδη διασφάλιση της υγείας των εργαζομένων σε ειδικές κατηγορίες επαγγελμάτων και μόνο για τους ασφαλισμένους στο ΙΚΑ.
Ο χαρακτηρισμός της ειδικότητας μιας ομάδας εργαζομένων ως εργαζομένων σε ΒΑΕ σήμαινε επιπλέον εργατική και εργοδοτική εισφορά στο ΙΚΑ, μείωση του ορίου συνταξιοδότησης κατά 5 χρόνια λιγότερο και αυξημένο ποσό σύνταξης, λόγω της αυξημένης ασφαλιστικής εισφοράς.
Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την ισχύ του θεσμού μέχρι σήμερα κάποια επαγγέλματα του καταλόγου των ΒΑΕ δεν ασκούνται πλέον και νέα επαγγέλματα με σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία των εργαζομένων εμφανίσθηκαν.
Στα πλαίσια αυτά υπάρχει η ανάγκη να διεξαχθεί ένας ουσιαστικός διάλογος για το θεσμό των ΒΑΕ, την αναθεώρηση του καταλόγου των επαγγελμάτων, το εύρος του θεσμού με επέκτασή του και σε ομάδες εργαζομένων στο δημόσιο τομέα.

Χωρίς Ιατρική της Εργασίας

Κύρια υπάρχει ανάγκη η όποια αναθεώρηση του καταλόγου να συνδυαστεί με τον κατάλογο των επαγγελματικών ασθενειών, στα πλαίσια συμμόρφωσης και με τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 19.9.2003 (σε συνάρτηση με την προηγούμενη Σύσταση 90/326/ΕΟΚ της Επιτροπής της 22.5.90 σχετικά με τον ευρωπαϊκό κατάλογο των επαγγελματικών ασθενειών), με την ύπαρξη δομών για τη υγεία και ασφάλεια στην εργασία.
Η Κυβέρνηση προχώρησε στη συγκρότηση και λειτουργία επιτροπής για την αναθεώρηση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων χωρίς στη σύνθεσή της να μετέχουν εκπρόσωποι της ιατρικής της εργασίας και προστασίας του περιβάλλοντος, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει γνώση στα μέλη της επιτροπής ούτε για τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ούτε για την ύπαρξη του πλούσιου νομοθετικού περιεχομένου για την προστασία της υγείας και ασφαλείας στην εργασία.
Γιατί δεν είναι δυνατόν να προχωρούν νέες ρυθμίσεις χωρίς να υπάρχει πολιτική βούληση για ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των ζητημάτων που άπτονται της διασφάλισης της υγείας των εργαζομένων συνολικά σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Μάλιστα, παράλληλα με τη λειτουργία της επιτροπής για τα ΒΑΕ, συγκροτήθηκε από το Υπουργείο Απασχόλησης και λειτούργησε επιτροπή (αποτελούμενη κατά κύριο λόγο από γιατρούς εργασίας-τους καθ’ ύλη αρμόδιους) για την εναρμόνιση του υπάρχοντος καταλόγου επαγγελματικών ασθενειών με αυτόν της σύστασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 19.9.2003.
Επίσης, σε μόνιμη βάση και σε τακτά διαστήματα συνεδριάζει το Συμβούλιο για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία (ΣΥΑΕ) και εξετάζει νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για τα ζητήματα υγείας και ασφάλειας στην εργασία.
Κάποια στιγμή στην όλη διαδικασία και στην αντιπαράθεση με τα συνδικάτα η Υπουργός Απασχόλησης κάτι ψέλλισε για την υπάρχουσα νομοθεσία για την υγεία και ασφάλεια.
Όμως η κ. Υπουργός από εκεί έπρεπε να ξεκινήσει πρώτα. Και αφού υπήρχε όλο εκείνο το πλαίσιο δομών για τη προστασία της υγείας των εργαζομένων και τη σωματική τους ακεραιότητα και υπήρχε ο ενιαίος φορέας εκτίμησης επαγγελματικού κινδύνου και ο φορέας ασφάλισης επαγγελματικού κινδύνου με τα πρώτα συμπεράσματα και το τι μέλλει γενέσθαι, τότε θα μπορούσε να ξεκινήσει ο διάλογος και για την αναθεώρηση του καταλόγου των ΒΑΕ.
Θα ήταν ενδιαφέρον εάν γινόταν μια μελέτη για το τι προσέφερε τόσα χρόνια ο θεσμός αυτός στη προστασία της υγείας των εργαζομένων, πέραν της πρόωρης συνταξιοδότησης και της αυξημένης σύνταξης.
Μελέτη σε βάθος χρόνου για τους εργαζόμενους του πρωτογενούς, δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα, όπου θα καταγραφούν τα επαγγέλματα, οι μέρες απουσίες από την εργασία, η συχνότητα εμφάνισης επαγγελματικών ασθενειών και έπειτα η ταξινόμηση σε κατηγορίες των ΒΑΕ.
Τότε και σε συνδυασμό με την νομοθεσία για την υγεία και ασφάλεια θα μπορούσε να ξεκινήσει ο διάλογος για την αναθεώρηση του καταλόγου.
Η ποιότητα των συνθηκών εργασίας και η διασφάλιση της υγείας και της σωματικής ακεραιότητας των εργαζομένων δεν μπορεί να είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης επιδόματος ΒΑΕ.
Πρώτιστα είναι ύπαρξη δομών για την υγεία, υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων και μετά, όπως και η ΑΔΕΔΥ σε σχετικό υπόμνημά της προτείνει, μικρότερο ωράριο, μεγαλύτερη διάρκεια άδειας και ένταξη σε διαφορετικό μισθολογικό κλιμάκιο όσων κλάδων εργαζομένων χαρακτηριστούν ως ΒΑΕ.

Πρόληψη αντί θεραπείας

Εξ άλλου η μέχρι σήμερα Ευρωπαϊκή Νομοθεσία για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία, όπως και η σύσταση της 19.9.2003 που προανέφερα στόχο έχουν την πρόληψη και όχι τη θεραπεία(ισχύει και εδώ η θέση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας ότι η πρόληψη στοιχίζει λιγότερο από τη θεραπεία).
Δυστυχώς, ελάχιστα απ’ όλα αυτά τα αναγκαία μέτρα έχουν υλοποιηθεί στους χώρους εργασίας. Στο δε δημόσιο, όπου οι εκάστοτε υπουργοί επέχουν και θέση εργοδότη σχεδόν τίποτα, αφού όλα περνούν από «την δαμόκλειο σπάθα» του Υπουργείου Οικονομικών.
Τα συνδικάτα τελικά έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους και πρέπει πιο εμπεριστατωμένα και ουσιαστικά να αντιπαλέψουν την προσπάθεια της κυβέρνησης για αναθεώρηση του καταλόγου των ΒΑΕ, επί της ουσίας για αδιαφορία διασφάλισης της υγείας και της σωματικής ακεραιότητας των εργαζομένων και διευκόλυνση των εργοδοτών.
Ιλεάνα Σακκά
Εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ στο Συμβούλιο Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας(ΣΥΑΕ)

(δημοσιεύθηκε στις οικονομικές σελίδες της Ελευθεροτυπίας την 27.9.2008)

Υπεργολαβίες στο Δημόσιο και τα ΝΠΔΔ

Αυτή η κολόνια κρατάει χρόνια

Με αφορμή τη δολοφονική επίθεση ενάντια στη Κων/να Κούνεβα, γραμματέα της Παναττικής ΄Ενωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού επανέρχεται τις τελευταίες μέρες στην επικαιρότητα το καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα που επικρατεί για τους /τις εργαζόμενους, -ες σε υπεργολάβους και διάφορα συνεργεία καθαριότητας.
Το φαινόμενο, όμως, υπεργολαβίες και συνεργεία καθαριότητας δεν είναι καινούριο και δεν εμφανίζεται μόνο στον ιδιωτικό τομέα η στις ΔΕΚΟ.
Εμφανίζεται σε μεγάλο βαθμό στο Δημόσιο και τα ΝΠΔΔ και δεν εξαντλείται μόνο στα συνεργεία καθαριότητας. Μια σειρά υπηρεσίες του Δημοσίου και των ΝΠΔΔ εκτελούνται από εργαζόμενους, –ες των υπεργολάβων.
Αυτό το φαινόμενο γιγαντώθηκε είτε με αφορμή ρυθμίσεις της Ε. Ε. είτε με αυτοτελείς νομοθετικές ρυθμίσεις της χώρας μας για διάφορους τομείς υπηρεσιών.
Συνειδητά το Δημόσιο (το κράτος) παραχώρησε υπηρεσίες, για τις οποίες οι φορολογούμενοι πολίτες πληρώνουν για να έχουν ανταποδοτικότητα, σε υπεργολάβους , σε γνώση του εργασιακού μεσαίωνα που θα προέκυπτε, αφού επί Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ ακόμα ψηφίστηκαν νόμοι που ανέτρεπαν το 8ωρο και ταυτόχρονα μείωναν την αμοιβή της υπερεργασίας και υπερωρίας, κλπ.
Στο χώρο της υγείας-πρόνοιας τα πρώτα συνεργεία καθαριότητας έκαναν την εμφάνισή τους πριν 30 περίπου χρόνια στα Νοσοκομεία Αντικαρκινικό Αθήνας- Αγ. Σάββας και Μαιευτήριο ΄Ελενας, όταν ακόμα λειτουργούσαν με τη μορφή ΝΠΙΔ. Το προσωπικό που απασχολούνταν σ’ αυτά ήταν εργαζόμενες καταγόμενες από τις Φιλιππίνες και ήταν ένας ο εργοδότης.
Το 1983 μετά την ψήφιση του ν.1397 για το ΕΣΥ τα ΝΠΙΔ μετατράπηκαν σε ΝΠΔΔ. Λίγα χρόνια αργότερα και κάτω από την πίεση κάλυψης των κενών που δημιουργούνταν από συνταξιοδοτήσεις η ανάπτυξη διάφορων νέων τμημάτων στους χώρους υγείας-πρόνοιας οι αναθέσεις σε υπεργολάβους πήραν μορφή χιονοστιβάδας. Επεκτάθηκαν και σε άλλες υπηρεσίες, όπως καθαριότητα νοσοκομειακού ιματισμού, συνεργεία φύλαξης, τροφοδοσία ασθενών, τεχνικές υπηρεσίες(ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, κλπ.). Μάλιστα ο ν.2889/01 έδινε τη δυνατότητα στα Νοσοκομεία σύστασης ανωνύμων εταιρειών γι’ αυτές τις υπηρεσίες και με τον ν. 3329/05 επεκτάθηκε αυτή η ρύθμιση σε όλες τις υποστηρικτικές λειτουργίες, ακόμα και στη διαχείριση των νοσοκομειακών αποβλήτων.
Με δεδομένο το ευαίσθητο του χώρου της υγείας-πρόνοιας, της ανάγκης για απασχόληση υψηλά και κατάλληλα εκπαιδευμένου προσωπικού, τα νοσοκομεία θα μείνουν χωρίς έμπειρο, μόνιμο προσωπικό με ότι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών.
Δυστυχώς όχι μόνο δεν σταθμίστηκε ο παράγοντας προστασίας της υγείας εργαζομένων και ασθενών και κατ’ επέκταση της δημόσια υγείας, αλλά δεν λήφθηκαν υπ’ όψη ούτε τα στοιχεία που δημοσιεύει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας για τα δεινά που επισωρεύει στο γενικό πληθυσμό και ιδιαίτερα στις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες η ιδιωτικοποίηση τέτοιων ευαίσθητων τομέων.
Η δαπάνη για την αμοιβή αυτών των υπεργολαβιών σημειωτέον δεν καλύπτεται από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά από ίδια έσοδα των νοσοκομείων, που σύμφωνα και με δηλώσεις συνδικαλιστών ξεπερνούν κατά πολύ το ύψος της δαπάνης για τη μισθοδοσία του μόνιμου προσωπικού.
Χρήσιμο θα ήταν να γνωρίζαμε αν υπήρξε έστω και σε μία περίπτωση οικονομικοτεχνική μελέτη που να δείχνει το όφελος για την επιλογή ανάθεσης σε υπεργολάβους όλων αυτών των δραστηριοτήτων.
Με δεδομένη την αδυναμία των Επιθεωρήσεων Εργασίας, λόγω ελλιπούς στελέχωσης, να προβούν σε ουσιαστικούς ελέγχους για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας, και της τρομοκρατίας που επικρατεί στους εργαζόμενους οι υπεργολάβοι καθορίζουν κατά το δοκούν το ωράριο και την αμοιβή των εργαζομένων.
Έτσι ο παράνομος και αδικαιολόγητος πλουτισμός είναι δεδομένος γι’ αυτούς.
Συνένοχο σ’ αυτό τον αδικαιολόγητο πλουτισμό είναι και το κράτος, αφού δεν υπάρχει υπουργείο που να μην έχει αναθέσει την καθαριότητα των χώρων του σε συνεργείο καθαριότητας.
Ανακύπτει μείζον ηθικό ζήτημα για το κράτος που με νομοθετικές ρυθμίσεις δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την εμφάνιση και την γιγάντωση αυτών των φαινομένων και την αντικατάσταση των μονίμων θέσεων απασχόλησης με θέσεις επισφαλούς εργασίας.
Ανακύπτει ζήτημα οικονομικής τάξης γιατί τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών «αξιοποιούνται» για αδικαιολόγητο πλουτισμό ημέτερων υπεργολάβων, κατά κύριο λόγο, και οι πολίτες δεν απολαμβάνουν υψηλού επιπέδου και ποιότητας υπηρεσίες.
Το ζήτημα δεν είναι βέβαια, κατά τη γνώμη μου, μόνο αν θα τηρηθεί η εργατική νομοθεσία για τους /τις εργαζόμενους, -ες των υπεργολάβων, αλλά αν θα σταματήσει να λειτουργεί αυτός ο παρασιτικός θεσμός και θα απαιτήσουμε να καλυφθούν οι κενές οργανικές θέσεις στο Δημόσιο και τα ΝΠΔΔ με προσωπικό πλήρους και σταθερής απασχόλησης.
Αν στα πλαίσια αντιμετώπισης των συνεπειών της οικονομικής κρίσης θα διεκδικήσουμε να επανασυσταθούν και να λειτουργήσουν τόσο οι υπηρεσίες του καθαρά δημόσιου τομέα όσο και οι υπηρεσίες των ΝΠΔΔ και των πρώην ΔΕΚΟ με μόνιμο προσωπικό, να μην επιτρέψουμε κάποιοι «επιτήδειοι υπεργολάβοι» να εκμεταλλεύονται την ανεργία των νέων και την ανασφάλεια των μεταναστών για να κερδοσκοπούν και την κάθε φορά κυβέρνηση να αξιοποιεί αυτή την κατάσταση για να ψηφοθηρεί.
Αυγή 21.1.2009 Ιλεάνα Σακκά

Η άρση της μονιμότητας των υγειονομικών μία ακόμα αιτία για την υποβάθμιση της υγείας

Η Ν. Δ., όταν ακόμα βρισκόταν στην αντιπολίτευση, εκμεταλλεύθηκε όσο το δυνατόν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΠΑΣΟΚ στο χώρο της υγείας και τη παραχώρηση σημαντικών τομέων στην ιδιωτική πρωτοβουλία για να καταφεύγει σε ανέξοδη κριτική με μεγάλες δόσεις λαϊκισμού και χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις.
Αξιοποίησε μ’ αυτό τον τρόπο τα μεγάλα ελλείμματα στην ανάπτυξη των δημόσιων υπηρεσιών υγείας και τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι πολίτες αυτής της χώρας στη προσπάθειά τους να βρουν λύσεις σε ζητήματα υγείας, για να ψηφοθηρήσει.
Σήμερα. που η Ν. Δ. είναι κυβέρνηση αποδεικνύει καθημερινά τι εννοούσε ότι θα δώσει λύσεις στα χρονίζοντα προβλήματα του δημόσιου τομέα υγείας και όχι μόνο (βλ. εξελίξεις στις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, Ολυμπιακής ,κ. α.).
Παραχωρεί ακόμα περισσότερο χώρο δράσης στην ιδιωτική πρωτοβουλία, υποχρεώνει τους έχοντας ανάγκη τις υπηρεσίες υγείας να καταφεύγουν σε καταβολή δαπανών εξ ιδίων και να επιβαρύνονται τα οικονομικά τους, αυξάνοντας ακόμα περισσότερο τις ιδιωτικές δαπάνες υγείας.
΄Ερχεται, λοιπόν, να αποδείξει και να εφαρμόσει η Κυβέρνηση αυτό που προεκλογικά διακήρυσσε. ΄Ότι αυτή, ως αυθεντικό φιλελεύθερο κόμμα, μπορεί να εφαρμόσει καλύτερα την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων απ’ ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Μέσα από μια σειρά διατάξεις που περιέχονται σε προηγούμενους νόμους και στο ν. 3329/05 που ψήφισε η σημερινή κυβέρνηση υπονομεύεται ακόμα περισσότερο ο δημόσιος χαρακτήρας των υπηρεσιών υγείας-πρόνοιας και η ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών.
Συγκεκριμένα θα παρέχουν υπηρεσίες στα νοσοκομεία ιδιωτικές εταιρείες λογιστικών, ιδιωτικά συνεργεία καθαριότητας, ιδιωτικά συνεργεία φύλαξης, τροφοδοσίας, διαχείρισης νοσοκομειακών αποβλήτων.
Το σημερινό μόνιμο προσωπικό, όλων των επαγγελμάτων, θα αντικατασταθεί από επικουρικό προσωπικό, θητείας ενός χρόνου, σύμφωνα με διατάξεις του νέου νόμου 3329/05.
Επικουρικοί γιατροί με σχέση ιδιωτικού δικαίου, θέσεις επικουρικού επιστημονικού προσωπικού ιδιωτικού δικαίου, προσλήψεις στο σύνολο των επαγγελματιών υγείας με τη μορφή του επικουρικού, ανεξάρτητα βαθμίδας εκπαίδευσης και ανεξάρτητα ύπαρξης κενών οργανικών θέσεων.
Αίρεται, δηλαδή, η μονιμότητα των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία. Μονιμότητα που δεν αποτελεί εξασφάλιση των εργαζομένων μόνο, αλλά αποτελεί εγγύηση ότι έμπειρο προσωπικό θα παρέχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας στους ασθενείς.
Η αίσθηση που δημιουργήθηκε στους πολίτες από την σπέκουλα που μέχρι σήμερα αναπτύχθηκε και την εντύπωση που παγιώθηκε ότι η μονιμότητα αφορά μόνο τους εργαζόμενους και το «βόλεμά τους» είναι βαθιά λαθεμένη, γιατί έρχεται σε αντίθεση με την καθημερινή απαίτησή τους να εξυπηρετούνται άμεσα και να έχουν υψηλού επιπέδου και αξιόπιστες υπηρεσίες υγείας.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα τα νοσοκομεία θα μείνουν χωρίς έμπειρο, μόνιμο προσωπικό.
΄Ηδη τα κενά των οργανικών θέσεων καλύπτουν συμβασιούχοι, που πριν προλάβουν να γνωρίσουν τη λειτουργία του νοσοκομείου τελειώνει η σύμβασή τους, έρχονται νέοι και ξανά από την αρχή.
Ο Υπουργός Υγείας διατείνεται κάθε τόσο ότι θα προσλάβει συμβασιούχους η επικουρικούς για να λειτουργήσουν τα τμήματα επειγόντων περιστατικών, οι μονάδες εντατικής θεραπείας, για να στελεχωθεί το ΕΚΑΒ. Και το πράττει.
Αποκρύπτει, όμως, από τον ελληνικό λαό ότι για να μπορεί κάποιος να προσφέρει τις υπηρεσίες του σ’ αυτούς τους εξειδικευμένους τομείς χρειάζεται να έχει προηγούμενα εκπαιδευθεί το λιγότερο 6 μήνες, το καλύτερο ένα χρόνο.
Πως επιτυγχάνεται αυτό όταν η διάρκεια της σύμβασης είναι 8 η 18 μήνες και δεν προβλέπεται εκπαίδευση και επανεκπαίδευση;
Και μιλάει ο κ. Υπουργός για γερασμένο ΕΣΥ και γερασμένους υγειονομικούς, όταν τα τελευταία 20 χρόνια οι προσλήψεις γίνονται με το σταγονόμετρο, λόγω μη ύπαρξης των απαιτούμενων χρημάτων στον κρατικό προϋπολογισμό, όταν ένας ικανός αριθμός είναι συμβασιούχοι, με συνέπεια οι ασθενείς να μην απολαμβάνουν υψηλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας.
Μιλάει ο κ. Υπουργός για έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, όταν προσπαθεί να καλύψει τις κενές θέσεις νοσηλευτικού, παραϊατρικού και διοικητικού προσωπικού με αποφοίτους των ΙΕΚ και των ΤΕΕ, που κάνουν την πρακτική τους άσκηση για απόκτηση εργασιακής εμπειρίας, ώστε να πάρουν το πτυχίο τους;
Μιλάει ο κ. Υπουργός για γερασμένους υγειονομικούς, όταν υπάρχει πλήρης καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας, της νομοθεσίας για την υγιεινή και ασφάλεια στην εργασία, όταν η χορήγηση των ρεπό είναι είδος πολυτελείας και οι κανονικές άδειες διακεκομένες, όταν μέσα στο 24ωρο καλούνται οι εργαζόμενοι να εκτελούν δύο 8/ωρες βάρδιες; Δεν έχουν οι υγειονομικοί οικογένεια, δεν έχουν υποχρεώσεις, δεν έχουν δικαίωμα στη ξεκούραση για να μπορούν με καλή διάθεση και υπομονή να αντιμετωπίσουν τον πάσχοντα άνθρωπο; Γερασμένοι λόγω εργασιακής εξουθένωσης σίγουρα είναι. Σαν γιατρός γνωρίζει, πιστεύω, το σύνδρομο εργασιακής εξουθένωσης.
Για να μην αναφέρω τους απαράδεκτους μισθούς, τη μη αναγνώριση του επαγγέλματος ως ανθυγιεινού και επικίνδυνου, τις κυκλικές βάρδιες, τη λειτουργία των νοσοκομείων σε 24ωρη βάση, 365 μέρες το χρόνο.
Τα θεωρώ αυτονόητα, αλλά εδώ που φθάσαμε καλό είναι να τα θυμόμαστε, γιατί έρχονται Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά και δεκάδες υγειονομικοί, την ώρα που άλλοι διασκεδάζουν, θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άρρωστο μακριά από την οικογένειά τους. Τη δε πρόσθετη αμοιβή τους γι’ αυτή την εργασία θα πάρουν στη καλύτερη περίπτωση το Μάη η στη χειρότερη ίσως και τον Ιούλη του επόμενου χρόνου.
Τα νοσοκομεία καθημερινά αποστελεχώνονται από έμπειρο προσωπικό που δεν αντικαθίσταται. Λειτουργούν σε αρκετά τμήματα με προσωπικό κάτω από το όριο ασφαλείας.
Η κακοδαιμονία στο δημόσιο τομέα υγείας-πρόνοιας δεν είναι ούτε ο δημόσιος χαρακτήρας ούτε η μονιμότητα των εργαζομένων.
Είναι οι πολιτικές που ασκήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, που διέψευσαν τις προσδοκίες των πολιτών για ένα αξιόπιστο σύστημα υγείας, που άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες στον ιδιωτικό τομέα που το απομυζά και μαζί απομυζά και τα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων. Που αντιμετώπισαν τα δημόσια νοσοκομεία σαν κομματική τους περιουσία και όχι περιουσία του λαού, που τη συντηρεί με την υπερφορολόγησή του.
Ν. Δ. και ΠΑΣΟΚ. πρέπει να λογοδοτήσουν στον ελληνικό λαό γι’ αυτή την κατάσταση. Για την υπονόμευση και απαξίωση του δημόσιου συστήματος υγείας. Για την διάψευση των ελπίδων υγειονομικών και πολιτών.
Υγειονομικοί και πολίτες είναι ανάγκη να προχωρήσουμε στη δημιουργία κινήματος για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των υπηρεσιών υγείας, για την ανάπτυξη τους και την κάλυψη του συνόλου των αναγκών της κοινωνίας, διεκδικώντας να εγγραφούν στον κρατικό προϋπολογισμό και να αποδοθούν τα απαιτούμενα χρήματα για την εύρυθμη λειτουργία τους.
Διαφορετικά θα καταφεύγουμε σε ατομικές λύσεις με όποιο οικονομικό και ψυχικό κόστος στην ώρα της ανάγκης.

Δημοσιεύθηκε στην Αυγή Ιλεάνα Σακκά
Συνδικαλίστρια-υγειονομικός

Η λιτότητα οδηγεί σε έμφραγμα τις υπηρεσίες υγείας-πρόνοιας

Στον προϋπολογισμό του 2006 οι διαθέσιμες δαπάνες για υγεία-πρόνοια μειώνονται στο 2,7% του ΑΕΠ, από 2,8% του 2005 και 2,9% του 2004. Το κονδύλι για προσλήψεις, μισθοδοσία προσωπικού, επιδόματα, ψυχιατρική μεταρρύθμιση, επείγουσα φροντίδα (ΕΚΑΒ), φροντίδα ατόμων με αναπηρίες και άλλες κατηγορίες κοινωνικά αποκλεισμένων, προγράμματα αντιμετώπισης ναρκωτικών και AIDS, ενίσχυση πολυμελών οικογενειών και νέα εξαγγελία για το τρίτο παιδί, κλπ., δείχνει αυξημένο κατά 272 εκατομμύρια ευρώ αλλά απέχει πολύ σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες. Ακόμα και σε σχέση με δομές που πρέπει να δημιουργηθούν με βάση σχετικές διατάξεις που προβλέπονται από τη πρόσφατη νομοθεσία (δημόσια υγεία, ιατρική της εργασίας, αιμοδοσία).
Τα προβλεπόμενα 30 εκατομμύρια ευρώ για προσλήψεις δεν φθάνουν ούτε για 1500 νοσηλεύτριες/ ες.
Μ’ αυτή τη πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση όχι μόνο δεν προχωρά στη δημιουργία δικτύου Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας για πρόληψη και προαγωγή της υγείας των πολιτών αυτής της χώρας, αλλά με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε έμφραγμα μικρά και μεγάλα νοσοκομεία. Δημιουργεί επί πλέον ανασφάλεια στους έχοντες ανάγκη για υπηρεσίες υγείας και διογκώνει ακόμα περισσότερο τις ήδη υψηλές ιδιωτικές δαπάνες υγείας.
Η κακή εικόνα ολοκληρώνεται με την άρση μονιμότητας των υγειονομικών, τη παραχώρηση σημαντικών τομέων λειτουργίας των νοσοκομείων σε υπεργολάβους, τη μείωση κατά 2,8% του ΠΔΕ και τη χαμηλή απορροφητικότητα των κοινοτικών κονδυλίων του Γ΄ ΚΠΣ.
Ο προϋπολογισμός στο σκέλος της υγείας δεν δίνει καμιά προοπτική ότι η χώρα μας θα αποκτήσει αξιόπιστες και ποιοτικές υπηρεσίες, που θα παρέχονται δωρεάν στους άγρια φορολογουμένους πολίτες της, οι οποίοι βάσει στοιχείων του ΟΟΣΑ βάζουν επιπλέον από την τσέπη τους το 50% των συνολικών δαπανών υγείας (Ιδιωτικές Δαπάνες Υγείας, out of pocket).
Όσον αφορά το σκέλος της πρόνοιας δεν έχουν να περιμένουν τίποτα οι άνθρωποι με αναπηρίες και οι κοινωνικά αποκλεισμένοι, οι οποίοι θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, τα δε ιδρύματα πρόνοιας θα συνεχίσουν να αποτελούν αποθήκες ανθρώπινων ψυχών και αντικείμενο ενασχόλησης διαφόρων «φιλανθρώπων».
Εκτός όλων των παραπάνω, αν ληφθούν υπ’ όψη οι ανατιμήσεις στα φάρμακα, στο υγειονομικό υλικό, στον ιατρο-τεχνολογικό εξοπλισμό και στους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας το μέλλον για το χώρο της υγείας-πρόνοιας
των ανθρώπων με αναπηρίες και γενικότερα των κοινωνικά αποκλεισμένων διαγράφεται δυσοίωνο.

Γι’ αυτό ο διπλασιασμός των δαπανών για υγεία-πρόνοια είναι «εκ των ων ουκ άνευ» για την ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα τους, τη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όσους έχουν ανάγκη, νέο ιατρικό μισθολόγιο, αξιοπρεπείς αμοιβές και συνθήκες εργασίας για τα υπόλοιπα επαγγέλματα υγείας στους ευαίσθητους αυτούς τομείς.