Τα ασφαλιστικά δικαιώματα δεν είναι μόνο σύνταξη, είναι και υγειονομική περίθαλψη.

Ψηφίστηκε στη Βουλή από τη κυβερνητική πλειοψηφία μόνο το πολύκροτο Σχ/ν για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, όπως διατείνονταν η κυβέρνηση.
Είναι όμως ασφαλιστική μεταρρύθμιση, για ποιόν και σε βάρος ποιών;
Είναι ασφαλιστική μεταρρύθμιση σε όφελος των εργοδοτών, μαζί και του κράτους-εργοδότη και σε βάρος των εργαζομένων, των μοναδικών μέχρι σήμερα χρηματοδοτών του ασφαλιστικού συστήματος.
΄Ερχεται το κράτος ως τρίτο, δήθεν, μέρος να ρυθμίσει τα των εργοδοτών και εργαζομένων «για να διορθωθεί η κατάσταση, να αποκατασταθούν τα οικονομικά των ταμείων και να έχουν σύνταξη και οι μελλοντικοί συνταξιούχοι (άνδρες και γυναίκες)».
Δεν συμφέρει, όμως, στο κράτος να ενημερώσει ότι δεν πρόκειται για νοικοκύρεμα αλλά για συνέχιση της ληστείας που υπόκεινται τα ταμεία των εργαζομένων από την ίδρυσή τους μέχρι σήμερα.
Γιατί δεν μπορεί να παραδεχθεί το ίδιο το κράτος ότι είναι ο κύριος ληστής των ταμείων. Είτε γιατί διαχειρίζεται την περιουσία που συσσώρευσαν τα ταμεία με τις διορισμένες διοικήσεις για να καλύπτει άλλες κομματικές ψηφοθηρικές ανάγκες (προβληματικές επιχειρήσεις, εθελουσία έξοδος χιλιάδων εργαζομένων, πρόωρη συνταξιοδότηση μακροχρόνια ανέργων, συνταξιοδότηση διαφόρων ομάδων) χωρίς να καταβάλλει τίποτα από τον κρατικό προϋπολογισμό, είτε με νόμο παρεμβαίνει σε υγιή και αυτοδιοικούμενα ταμεία για να ληστέψει τα αποθεματικά τους και να λύσει προβλήματα ελλειμματικών ταμείων.
΄Όμως χιλιάδες εργαζόμενοι/-ες συνεισέφεραν στα ταμεία τους στον εργασιακό τους βίο, υπολογίζοντας σε μία αξιοπρεπή διαβίωση στη διάρκεια του υπόλοιπου της ζωής τους.
Και λέω αξιοπρεπή διαβίωση και όχι σύνταξη, γιατί οι εισφορές των εργαζομένων τροφοδοτούν όχι μόνο τους κλάδους συνταξιοδότησης αλλά και τους κλάδους υγείας, που επιτρέπουν στους συνταξιούχους μία αξιοπρεπή ζωή και όχι επαιτεία από τα παιδιά τους η τους συνανθρώπους τους.

Οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις δεν λήστεψαν μόνο τους κλάδους συνταξιοδότησης, αλλά και τους κλάδους υγείας με τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν.
Κλάδοι υγείας που πριν αρκετά χρόνια ήταν πλεονασματικοί.
Χαρακτηριστικά ο κλάδος υγείας του ΙΚΑ από πλεονασματικός πριν μερικά χρόνια, κατέστη σήμερα ελλειμματικός.
Αιτία δεν είναι μόνο η υποχρηματοδότηση, αλλά η προκλητή ζήτηση παραϊατρικών εξετάσεων, εξειδικευμένων εξετάσεων υψηλής τεχνολογίας, η κατάργηση της λίστας φαρμάκων, η μη εφαρμογή της νομοθεσίας για την υγεία, υγιεινή και ασφάλεια στην εργασία και οι οικονομικές επιπτώσεις στα ταμεία από τα εργατικά ατυχήματα και τις επαγγελματικές ασθένειες.
Ήδη σχετικά δημοσιεύματα ανεβάζουν πάνω από 30% την αύξηση των δαπανών υγείας των ταμείων, λόγω της κατάργησης της λίστας φαρμάκων και της ανεξέλεγκτης ανατίμησης των φαρμακευτικών σκευασμάτων.
Παρ’ ότι στον τελευταίο νόμο για το φάρμακο η κατάργηση της λίστας συνοδεύτηκε από ρήτρα επιστροφής από τις φαρμακευτικές εταιρείες ενός ποσοστού από το τζίρο τους στα ασφαλιστικά ταμεία, η κυβέρνηση δεν πήρε μέτρα για τη τήρηση της ρήτρας και μέχρι το 2006 μόνο από το ΙΚΑ οι εταιρείες είχαν αποσπάσει πάνω από 90 εκατομ. ευρώ (ο διοικητής του ΙΚΑ υπολόγιζε το ποσόν στο ύψος των 70 εκατομ. Ευρώ).
Δημοσιεύματα, που σχετίζονταν με το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού του 2007, ανέφεραν ότι οι δαπάνες των κλάδων υγείας των ταμείων ακολουθούν συνεχώς ανοδική πορεία και με δεδομένο ότι οι φαρμακευτικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά 40% τον τελευταίο χρόνο, οι απώλειες των ταμείων υπολογίζονταν σε 2,5 δισ. Ευρώ.

Αν σ’ αυτά προστεθούν και η επιβάρυνση από το κόστος των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών, η εικόνα για το μεγαλύτερο ασφαλιστικό φορέα είναι ζοφερή.
Κόστος που περιλαμβάνει το σύνολο της δαπάνης που συνεπάγεται ένα εργατικό ατύχημα. Νοσήλια, φάρμακα, φυσικοθεραπείες, αποκατάσταση, βοηθήματα, αναπηρικές συντάξεις που, ενδεχομένως, θα απαιτηθεί να δοθούν σε κάποιους που καθίστανται ανίκανοι για εργασία.
Για το κόστος των επαγγελματικών ασθενειών, που αρκετές φορές προκαλούν αναπηρία και κατ’ επέκταση χορήγηση αναπηρικής σύνταξης δεν υπάρχει εκτίμηση, αφού δεν εφαρμόζεται ο τρόπος καταγραφής τους.
Συνεπώς, πρόκειται για ανεργία, για ανθρώπους που παύουν να είναι ικανοί για εργασία. Πρόκειται για απώλεια εισφορών, για ένα ευρύ φάσμα παρενεργειών, οι οποίες πλήττουν, πρώτα, τον ίδιο τον εργαζόμενο. Δεύτερος, όμως, μεγάλος ζημιωμένος είναι τα ασφαλιστικά ταμεία.
Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας υπολογίζει ότι το κόστος για την κοινωνία, από τα εργατικά ατυχήματα, με την ευρύτερη έννοια, υπερβαίνει το 3% του εθνικού εισοδήματος παγκόσμια.
Για την Ελλάδα σχετικοί υπολογισμοί αναφέρουν ότι το κόστος αυτό ξεπερνάει το 2% του ΑΕΠ και ειδικά για τα ασφαλιστικά ταμεία ενδεχομένως το κόστος αυτό υπερβαίνει το 1 δίς ευρώ το χρόνο,

Γιατί καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν προώθησε νομοθετική ρύθμιση για τη δημιουργία κλάδου ασφάλισης επαγγελματικού κινδύνου με ύψος ασφαλίστρου ανάλογα με την επικινδυνότητα εργασιών μιας επιχείρησης.

Γιατί καμία κυβέρνηση δεν υποχρέωσε το κράτος-εργοδότη να καταβάλλει ασφαλιστικές εισφορές για τους εργαζόμενους/-ες σ’ αυτό.

Ακόμα και η δημιουργία του Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου (ΟΠΑΔ) στήθηκε στον αέρα, αφού το σύνολο των εισφορών των δημοσίων υπαλλήλων διοχετεύεται στον κρατικό προϋπολογισμό και όχι στο ταμείο.
Μάλιστα υποκριτικά το Υπουργείο Οικονομικών διατείνεται ότι αν δεν επιχορηγήσει τον ΟΠΑΔ δεν μπορεί να λειτουργήσει. Αρνείται να αποδεχθεί ότι χειρίζεται εν λευκώ τις εισφορές των δημοσίων υπαλλήλων και αποφασίζει να δώσει ψίχουλα στον ΟΠΑΔ για να ικανοποιήσει κάποιες από τις οφειλές του, όταν σταματά η χορήγηση φαρμακευτικών σκευασμάτων και κινητοποιούνται οι φαρμακοποιοί.
Γι ’ αυτό είναι καθημερινά τα φαινόμενα καταταλαιπώρισης των ασφαλισμένων στις υπηρεσίες υγείας και η τελική προσφυγή στον ιδιωτικό τομέα υγείας, όπου οι δαπάνες με βάση τελευταία στοιχεία εκτοξεύθηκαν στο 65%.
Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, τα συνδικάτα περιόρισαν μονόπλευρα τις μελέτες τους στο ύψος των συντάξιμων αποδοχών και άφησαν στο απυρόβλητο τους κλάδους υγείας των ταμείων, όπου γίνεται το μεγάλο φαγοπότι.
΄Εστω και καθυστερημένα, τα συνδικάτα σφαιρικά πρέπει να δουν το ασφαλιστικό και όχι μονόπλευρα. Να εντάξουν στη συζήτηση και τη διεκδίκηση τους κλάδους υγείας των ταμείων και να αναδείξουν τα προβλήματα.
Διαφορετικά στα επόμενα χρόνια υπηρεσίες υγείας θα παρέχουν μόνο οι ασφαλιστικές εταιρείες και ο ιδιωτικός τομέας υγείας με πολλαπλές οικονομικές, και όχι μόνο, συνέπειες για τους πολίτες αυτής της χώρας.
Ο πλούτος που έχει παραχθεί στα ασφαλιστικά ταμεία είναι κόποι ζωής χιλιάδων εργαζομένων, είναι απόρροια πολύχρονων εργατικών αγώνων σε δύσκολους καιρούς, που σημαδεύτηκαν από το αίμα δεκάδων αγωνιστών/-ιών και δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο όνομα των μελλοντικών γενιών να συνεχίσει να αποτελεί εύκολη λεία κυβέρνησης και κεφαλαίου.

Ιλεάνα Σακκά, υγειονομικός, εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ στο ΣΥΑΕ.